Ik wil naar huis
Waar de kersenbloesems bloeien
Waar rivieren stromen
Mijn oude land
Waar ik kan ademen.
Ik wil naar huis
Waar ik kan ademen
Mijn oude land
Ik wil naar huis
Waar rivieren stromen
Waar kersenbloesems bloeien
Ik wil naar huis
Ik wil weer ademen
Het was behaaglijk in de helder verlichte kamer. Overal brandden kaarsen en de kerstboom die midden in de kamer stond, was prachtig opgetuigd met gouden versieringen. De tafel was gedekt met chique tafellinnen en het goede servies was uit de kast gehaald.
De gasten lachten, hun ogen glansden. Er werden grappen gemaakt en anekdotes verteld. Eén stoel was echter leeg gebleven, maar niemand leek zich te herinneren voor wie deze was bedoeld.
Diep in het bos klonk er een zacht snikken. Een klein, onooglijk mannetje zat bij een vuurtje en huilde: “Niemand weet, niemand weet, dat ik Repelsteeltje heet.”
Zodat je altijd
Jouw weg
Zult vinden
De wereld rond
Of terug naar huis
Terwijl de bladeren vallen
kom ik langzaam tot bloei.
Terwijl de slaap over het koude land trekt
rek ik mij uit en wrijf ik in mijn ogen.
Terwijl de luiken sluiten, om de warmte vast te houden<
straal ik als nooit tevoren.
Terwijl het donker wordt
voel ik het licht.
dak- en thuisloos
kruipt hij
glijdt hij
over de stoep
en verstopt zich
heimelijk, smerig
in de bosjes
de naaktslak
Je voeten zijn groot
Je handen zijn groot
Je neus is zelfs groot
En je hoofd zit vol.
Kom maar even bij me
Dan mag je klein zijn
Ruisende stilte
Mijn ziel, van hout
Breekt in staccato
Door mijn glazen ei.
Brand geen kaars
Stuur geen liefde
Zeg geen gebed
Soms is het enkel oorverdovend
Stil
Welkom
Ik zie dat je je beperkt voelt
als een gekooide vogel die in
blinde paniek
tegen de muren opvliegt
Langzaam
Maar zeker
Ingesloten
Welkom in mijn wereld
Je redt je wel
Zing.
